روغن های گیاهی، مواد پایدار، تجدید پذیر و زیست تخریب پذیری هستند . که جایگزین مواد پتروشیمی در برخی کاربرد ها شده اند. روغن های کلزا و سویا حاوی مقادیر بالای اسید چرب هستند که می توان به اسید اپوکسی چرب تبدیل شوند.
روغن سویا شامل ۱۱٫۴% پالمیتیک اسید۳٫۷۷% استئاریک اسید، ۲۴٫۴۸% اولئیک اسید، ۴۷٫۰۶% لنولئیک اسید و ۷٫۸۷% لنولنیک اسیداست .
روغن کلزا حاوی ۳٫۹% پالمیتیک اسید، ۱٫۲۷% استئاریک اسید، ۶۴٫۲۷% اولئیک اسید، ۱۷٫۰۹% لنولئیک اسید و ۸٫۸% لنولنیک اسید می باشد.
روغن های گیاهی بوسیله هیدروژن پراکسید و یا سایر عوامل اکسید کننده به عنوان دهنده اکسیژن اپوکسیده شد. بالاترین میزان گروه های اپوکسی برای روغن سویا ۶٫۱۱% وزنی و برای روغن کلزا ۴٫۵۳% وزنی بدست آمد.
با توجه به انجام واکنش های جانبی باز شدن حلقه اپوکسی امکان پذیر است و بنابراین گروه های هیدروکسی انتهایی با استفاده از طیف سنجی FT-IR قابل مشاهده می باشند. نتایج نشان داد که میزان اپوکسی دار شدن روغن سویا در شرایط یکسان بیشتر از روغن کلزا می باشد که می تواند ناشی از میزان بیشتر پیوند دو گانه در این روغن هاا باشد. این تحقیق امیدوار است که به تولید روغن های گیاهی بر پایه اپوکسی در داخل کشور کمک نماید.
لینک: کاربرد روغن سویای اپوکسی