کلرین و ترکیبات کلر دار
هیپوکلریت ها ، بیشترین کاربرد مواد ضد عفونی کننده کلر ، به عنوان مایع (به عنوان مثال ، هیپوکلریت سدیم) یا جامد (به عنوان مثال ، کلسیم هیپوکلریت) موجود است. شایع ترین محصولات کلر محلول های آبی ۵٫۲۵٪ -۶٫۱۵٪ هیپوکلریت سدیم است که معمولاً سفید کننده خانگی نامیده می شود. این ترکیبات طیف گسترده ای از فعالیت ضد میکروبی دارند. تحت تأثیر سختی آب نیستند، ارزانقیمت می باشند و سریع عمل می کنند.
هیپوکلریت سدیم در غلظت مورد استفاده در سفید کننده خانگی (۵/۵) می تواند باعث سوزش چشم یا سوزش دهان ، مری و معده شود. از دیگر معایب هیپوکلریت ها می توان به خوردگی فلزات در غلظت های زیاد (> 500 ppm)، غیرفعال شدن با مواد آلی ، تغییر رنگ یا “سفید کننده” پارچه ها ، آزاد سازی گاز کلر سمی هنگام مخلوط کردن با آمونیاک یا اسید (به عنوان مثال مواد تمیز کننده خانگی) می باشد.
فعالیت میکروبی کشنده کلر عمدتاً به اسید هیپوکلرو غیر تفکیک شده (HOCl) نسبت داده می شود. ترکیبات جایگزین که کلر را آزاد می کنند و در تنظیمات مراقبت های بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: دی اکسید کلر، دی کلرو ایزوسیانورات سدیم و کلرامینT، مزیت این ترکیبات نسبت به هیپوکلریت ها این است که آنها کلر را طولانی تر نگه می دارند و در نتیجه اثر باکتری کشیدگی طولانی تری دارند.
هیپوکلریت ها در غلظت های متنوعی در مراکز درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. محلول کلر معدنی برای ضد عفونی نقطه ای میز و کف استفاده می شود. نسبت ۱:۱۰تا ۱:۱۰۰ از محلول ۲۵/۵ -۲۶/۶ درصد از هیپوکلریت سدیم می باشد.
لینک داخلی: آشنایی با مواد ضد عفونی (۱)
لینک خارجی: Chemical Disinfectants