روان کننده ها Lubricants
روان کننده ها در صنعت پلیمر به ویژه تولید مصنوعات پی وی سی (PVC) کاربرد فراوان دارند . این ترکیبات به طور معمول ساختاری غیر قطبی با قطعاتی زنجیر بلند دارند و در تولید برخی از مصنوعات پلیمری خاصیتی شبیه نرم کننده ها دارند. روان کنندها معمولا به دو گروه عمده تقسیم بندی می شوند:
روان کننده خارجی: برای کاهش اصطکاک بین مذاب پلیمر و سطوح فلز داغ در طول فراوش این ترکیبات برخلاف نرم کننده ها باید تا حدودی از ناسازگاری شیمیایی یا عدم انحلال برخوردار باشند تا هنگام فراورش جدا شده و اصطکاک سطح را کاهش دهند.
روان کننده داخلی: برای کاهش نیروهای اصطکاک درون ماتریس پلیمر و کاهش گرانروی مولی، این ترکیبات با از بین بردن نیرو های بین مولکولی در بین زنجیر های پلیمری ویسکوزیته را کاهش می دهند.
در عمل بیشتر روان کننده ها مشخصات هر دو روان کننده داخلی و خارجی را دارند اما نسبت عملکرد متفاوت هست که باید در تولید مصنوعات پلیمری به آنها توجه نمود.
روان کننده ها از لحاظ شیمیایی به گروه های زیر دسته بندی می شوند:
- موم آمید، بیس استر آمیدکه رفتار تعادلی داخلی خارجی دارند
- هیدروکربن ها مانند پارافین و آلکان های خطی با طول زنجیر متغیر از C20-C50، پلی اتیلن ها با زنجیره های مولکولی یا خطی، موم های پلی اتیلن اکسید شده
- استرهای گلسیرول اقبیل گلسیرول منو اولئات، گلسیرول منو استئارات
- اسید های چرب مانند اسید استئاریک، هیدروکسی استئاریک اسید.
- صابون های متالیک بویژه کلسیم استئارات که به وسیله بهبود جریان ، اما افزایش برش داخلی و رها ساز قالب به عنوان روان کننده داخلی عمل می کنند.
فواید دیگر استفاده از روان کننده می توان به موارد زیر اشاره نمود : ایجاد ظاهری با جلا، جدایش خوب از قالب، آنتی بلوکه شدن (مانع چسبیدن لایه های پلاستیک) وکاهش کند شدن وسایل فرآیند باشد.