برای تولید روکش و عایق سیم و کابل از پلیمرهای مختلفی مانند مثل پلی اتیلن ، پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی فلوئورو اتیلن استفاده می شود. و در مقیاس کمتر از نایلون، پلی پروپیلن، استایرن، اکریلیک، الاستومرهای ترموپلاستیک و دیگر پلیمرها در استفاده می شود.
پلی وینیل کلراید در انواع مختلف از روکش و عایق سیم و کابل ها بکار برده می شود .که می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– بعنوان روکش سیم های ساختمانی در ولتاژ های پایین
– پوشش کابل های کنترل
– کابل های مخابرات خانگی
– سیم اتومبیل و سیم های انعطاف پذیر
به طور کلی پلی وینیل کلراید در برابر شعله و اصطکاک از خود مقاومت نشان می دهد. که باعث می شود در دماهایی تا ۱۰۵ درجه سانتی گراد از آن استفاده شود. این ماده در برابر شعله ، نفت یا روغن، ازن، نور خورشید، و بیشتر حلال ها مقاوم می باشد.
در سال ۱۹۹۹ مقدار مصرفی پی وی سی در زمینه سیم و کابل حدود ۶۸% برای محصولات الکتریکی بوده است. پی وی سی عموماً به دلیل انعطاف پذیری فوق العاده و خاصیت خوداطفائی برای کابل های درون ساختمان استفاده می شود. شعله و دود برای فضای پرجمعیت ساختمان خطرناک است. معمولاً پی وی سی و فلوئورواتیلن دو رزینی هستند که می توانند ایمنی لازم در برابر آتش را برای کابل های فشرده تامین نمایند. حضور کلر در ساخمان مولکولی پی وی سی باعث مقاومت بالای آن در برابر شعله نسبت به دیگر ترمو پلاست ها مانند پلی اتیلن می شود. به این دلیل ترکیبات پی وی سی بعنوان روکشی ارزان در بسیاری از سیم های داخلی وکابل به کار برده می شود.
لینک: روغن سویا اپوکسی
لینک مقاله: http://maksim.persiangig.com/document/1383PVC.DOC/download?62ef