واکنش های چند جزئی
یکی از روش های سنتز ایده ال استفاده از واکنش های چند جزیی تک ظرفی می باشد که در دهه های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفتهاست. واکنش های چند جزئی به دسته‌ای از واکنش های شیمیایی گفته می‌شود که در آن بیش از دو ماده اولیه با یکدیگر واکنش داده و یک محصول واحد تولید می شود بطوری که در محصول نهایی قسمت های عمده ساختار مولکول های اولیه وجود دارد.
این واکنش ها در یک یا چند مرحله بدون جداسازی حد واسط انجام می شود بنابراین مواد اولیه کمتری مصرف شده و ضایعات کاهش می یابد و محصول در کمترین زمان ممکن، مقدار انرژی کمتر و راندمان بالا تولید می گردد . این واکنش ها شرایط آسان و سریع جهت رسیدن به یک مجموعه بزرگ از ترکیبات آلی را فراهم می نمایند، بطوری که با استفاده از این واکنش ها می توان ترکیبات جدید با خواص بیولوژیکی و دارویی را مورد بررسی قرار داد و سنتز نمود .
نمونه هایی از واکنش های چند جزئی
۱- واکنش استریکر
واکنش استریکر یک واکش سه جزیی است که برای اولین بار توسط استریکر و همکارانش در سال ۱۸۵۰ انجام گرفت .
۲- واکنش هانش
در سال ۱۸۸۲ هانش و همکارانش واکنش تراکمی بین β-کتو استر، آلدهید و آمونیاک را جهت سنتز مشتقات دی هیدروپیریدین را معرفی نمودند.
۳- واکنش بیگینلی
,واکنش بیگنیلی، واکنش چند جزیی تراکمی است که طی آن از سه ماده اتیل استو استات، آریل آلدهید (بنزآلدهید) و اوره برای تهیه دی هیدروپیریمیدین استفاده شده است .
۴- واکنش مانیخ
در این واکنش به دلیل وجود پروتون اسیدی در موقعیت آلفای گروه کربونیل در حضور فرمالدهید و آمین نوع آول یا دوم، β- آمینو کربونیل مربوطه تولید می گردد .
