نرم کننده ها اغلب بر اساس اثر ویژه آن ها به گروه های زیر دسته بندی می شوند:
نرم کننده ای اولیه: بدین معنی که نرم کننده سازگاری خوبی با پلی وینیل کلراید دارد و قادر است به عنوان نرم کننده تنها در همه مقادیراستفاده شود و اثر اصلاحی مفیدی داشته باشد.
نرم کننده ثانویه: سازگاری محدودی با پلی وینیل کلراید دارد و به طور معمول در مخلوط با نرم کننده اولیه استفاده می شود.
دمای زیاد: فراریت کم و مقاومت در برابراتلاف در طول کاربرد در دماهای نسبتا زیاد
دمای کم: مقاوم به سفت شدن و شکنندگی برگشت پذیر پلی وینیل کلراید نرم شده در دماهای کاربرد پایین.
مواردی که در مصرف نرم کننده ها (پلاستی سایزرها) باید در نظر گرفته شود:
پلاستی سایزر ها بدون مهاجرت یا با مهاجرت کم: هنگامی که نرم کننده در تماس با محیط کار، مایعات و جامدات قرار گیرد مها جرت رخ می دهد که بستگی به نوع نرم کننده و محیط کاربرد پلی وینیل کلراید دارد.
گرانروی پلاستی سایزرها:گرانروی کم پایداری خوبی به پلاستی سایزرهای پلی وینیل کلراید در مقادیر نسبتا کم نرم کننده می دهد.
انواع پلاستی سایزر ها:
- روغن های اپوکسی ( روغن سویا اپوکسی، روغن آفتاب گردان اپوکسی و…)
- استر های فتالات تجاری ( دی اکتیل فتالات DOP، دی ایزواکتیل فتالات DIOP،دی ۲- اتیل هگزیل فتالاتDEHP ، …)
- استر های آلیفاتیک (دی اکتیل آدیپات DOA،دی ۲- اتیل هگزیل آدیپات DEHA، …..)
- استر های فسفات مانند استر های فسفات آلکیل آریل
- پارافین کلر دار شده
- نرم کننده های پلیمری مانند پلی استر های فتالیک
لینک : کاربرد روغن سویا اپوکسی